अशीच गावाचं स्वच्छतेतील एक चित्रपट, असंच सर्व गाव आपलं अनुभवून बघतात.
ज्यामुळे बाहेरील लोकांना गावात येण्यात अडचण होत नाही. आमच्या गावात एक आयुर्वेदिक रुग्णालय उघडण्यात आले आहे. ज्यात गावातील लोक इलाज करण्यासाठी येतात.
साक्री हे त्याचे नाव. तेच माझे गाव आहे. कृष्णा नदीमुळे आमच्या गावाला बाराही महिने भरपूर पाणी मिळते. त्यामुळे हिरव्यागार वृक्षवेलींची झूल बाराही महिने आमच्या गावावर पसरलेली असते.
गाव दवाखान्याचे काम परिश्रमपूर्वक करीत आहे. खेड्यात डॉक्टर आल्यामुळे यापुढे कोणीही वैद्यकीय उपचाराअभावी मरणार नाही.
या सर्वांशिवाय रात्रीच्या वेळी थंड वारा आणि दिवसा उबदार पण आल्हाददायक वारा जाणवतो.
येथं स्वच्छता आपलं साने-गुरुजींचं विशेष रूपांतर केलं आहे.
गावातलं स्वच्छतेतलं महत्त्व जनांनी समजून घेतलं, आणि त्यास अपनंद केलं.
पुण्याचे, मुंबईचे खेळाडू बाजूला राहूदेत.. कमीतकमी मराठी खेळाडू तरी महाराष्ट्रातील शहारांच्या नावाने असलेल्या टिममध्ये असावेत की नाही!? आता काही लोक मला त्या टिममधील मराठी खेळाडूंची नावे सांगू लागतील.. पण मी इथे अपवादांबद्दल बोलत get more info नसून संपूर्ण टिमबाबत बोलत आहे.
माझं गाव, जनांनी स्वच्छतेच्या लागू केलेल्या उपायांना अनुसरून स्वच्छतेचं सफर सुरू केलं.
स्वच्छतेचं नाटक आयोजित केलं, ज्यामुळे गाववासी स्वच्छतेचं महत्त्व समजून घेतलं.
गावातील लोक अतिशय साधे जीवन जगतात. खेडी बहुतेक शहरी संस्कृतीच्या गजबजाटापासून दूर वसलेली असतात. झाडे, फुले, पर्वत, नाले, शेतजमिनी यांनी वेढलेले असल्याने निसर्गाचे सौंदर्य गावात अनुभवता येते. गावात कोणतेही प्रदूषण नाही आणि वाऱ्याच्या झुळकीत ताजेपणा जाणवू शकतो. ग्रामस्थांच्या मागण्याही फारशा नसून अजूनही ते मूलभूत सुविधांपासून वंचित आहेत.
सडकें, गल्ली, आणि आकाश - सर्वकुठल्या आकारातल्या स्थानांतर स्वच्छतेचं आभास करतं, त्याचं असंख्य प्रकारांतलं विकास केलं जातं.
प्लास्टिक विरुद्ध जागरूकता, पेड़ोंचं सुरक्षिततेचं प्रमोशन, वातावरणाचं साकारात्मक समर्थन - हे सर्व माझं गाव स्वतंत्रपंथाने केलं जातं.
जेव्हा मी माझ्या गावात येतो तेव्हा तेथील शांत आणि प्रसन्न वातावरणामुळे मला खूप आनंद होतो. मला येथे काही ताज्या आणि सेंद्रिय भाज्या आणि फळांचा आनंद घेता येतो. माझ्या गावातील लोक खूप मदत करणारे आहेत आणि ते कोणत्याही प्रकारचा राग न बाळगता एकोप्याने राहतात.